Op Cruz de Ferro
staat, zoals de naam zegt, een ijzeren kruis op een lange paal met
heel veel stenen er omheen gelegd en gestapeld door pelgrims op de
Camino Francès. Wie de eerste steen heeft gelegd is niet bekend en
ook naar de reden waarom iemand dit heeft gedaan is het gissen. Zeker
is wel dat elke passerende pelgrim zijn steentje aan de berg stenen
bijdraagt, waarmee hij een eeuwenlang bestaand ritueel in stand
houdt. De door hem of haar achtergelaten steen of kei is symbool voor
in het verleden gedane zonden of een zorg waarmee hij of zij al lang
rondloopt. De pelgrim neemt deze steen – als het even kan – mee
van huis. Met het achterlaten ervan maakt hij of zij zich vrij van
het probleem.
Voor mij staat Cruz
de Ferro symbool voor de zonden en ballast, die ik in mijn manische
episode(n) heb veroorzaakt en opgedaan en het verdriet en de pijn die
ik daarmee heb veroorzaakt bij mijn man Eric en in mijn directe
omgeving. Ook hoop ik door de ervaring van deze reis dat ik de
moeilijkheden (c.q. zorgen), die ik ondervind in mijn dagelijks leven
thuis, beter kan opvangen doordat ik mij deze maand zo goed en sterk
heb gevoeld, zelfvertrouwen en eigenwaarde heb opgedaan. Tijdens deze
reis heb ik tot nu toe vele waardevolle contacten en gesprekken met
mensen gehad en bevond ik mij in gelijkwaardig gezelschap: mensen die
ook onderweg zijn op de camino naar Santiago de Compostela, ieder met
zijn eigen verhaal, worsteling of probleem. De labels 'bipolaire
stoornis' en 'autisme' hebben veel mensen, die ik onderweg op de
fiets heb gesproken, niet herkend doordat ik heb gedaan waar ik goed
in ben en waar ik mij heel prettig bij voel. Ik hoop deze manier van
overzichtelijk leven, zonder overprikkeling, ergernissen en stress op
de één of andere manier toe te kunnen blijven passen in mijn
dagelijkse leven. De zogenaamde leefregels in een eerder genoemd blog
zijn daarbij essentieel.
Als symbool heb ik
de kapotte tentstok, die ik gefixt heb tijdens deze reis, achter
gelaten op Cruz de Ferro. En dit staat weer symbool voor mijn herstel
na de 12 moeilijke jaren als het gaat om mijn bipolaire stoornis en
mijn problemen vanuit het autisme. Want ook daarin heb ik veel
'gefixt' en ben ik nu in staat om vroege signalen te her- en
onderkennen en kan ik steeds beter tijdig ingrijpen om erger te
voorkomen.
Blog over mijn fietstocht van Utrecht naar Santiago de Compostela (2500 km). Door dit blog hoop ik een bijdrage te kunnen leveren aan het geven van meer openheid en bekendheid over psychiatrische aandoeningen in het algemeen en in het bijzonder over de bipolaire stoornis en autisme bij vrouwen. Ik hoop ook, dat dit blog leidt tot meer bespreekbaarheid en begrip over deze aandoeningen. Ik zie het fietsen, en in het bijzonder deze fietstocht, als smeermiddel om deze waarden te bereiken.
Mooi Mariette, dat je de moed hebt gehad je te ont-wikkelen in je beperking. En bijzonder om het op deze manier achter je te mogen laten en vooruit te kijken als een nieuw begin..... Je mag echt trots zijn op jezelf!
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Mariëtt! Echt om trots op te zijn heel dapper van jou!
BeantwoordenVerwijderen