vrijdag 13 mei 2016

Afscheid en vertrek - 10 mei 2016

Mijn vertrek startte om 8:00 uur met uitgezwaaid worden door de buren. Dat gaf al een heel speciaal gevoel! Na een laatste bezoek aan Kok Fietsen fietste ik naar mijn werk, patiëntenvereniging VMDB, voor een laatste werkafspraak en de lunch in het kader van mijn vertrek en ook bedoeld als open dag voor geïnteresseerden.

Het ontroerde mij dat mijn schoonouders, collega's van mijn vrijwilligerswerk voor de patiëntenraad van Altrecht, collega's van de VMDB en zelfs een lid de moeite hadden genomen om mij uit te komen zwaaien. Het was een gezellig samen zijn. Mijn directe collega Femie plaatste de eerste stempel van deze dag in mijn pelgrimspaspoort en Simon hield zelfs een toespraak en sloot deze af met het overhandigen van een vlaggetje en tasje van het Nederlands Genootschap Sint Jacob! 

En toen kwam het afscheid. Alle succeswensen en goede zorgen emotioneerde mij. Dank voor deze bijzondere ervaring! Ik ging al zwaaiend op weg naar het station, waar mijn man Eric mij als laatste uit kwam zwaaien. Ook daar pinkte ik een traantje weg, maar het plezier en enthousiasme overheersten. 

Tijdens de treinreis realiseerde ik mij het contrast tussen mijn zelf gekozen vertrek en afscheid nemen nu en wanneer dit aan de orde was voor één van mijn zes opnames in de psychiatrie. Het niet meer kunnen functioneren thuis en buitenshuis, de onzekerheid, angst en paniek die bij de depressies hoorden of de onacceptabele fratsen die ik uithaalde en onrealistische plannen tijdens manieën dan wel mijn gedragsproblemen voortkomend uit mijn autisme gaven mijn vertrek en afscheid een geheel andere lading tijdens opnames. Weggestopt voelde ik mij dan, ook al waren de opnames altijd vrijwillig en wist ik dat een opname dan het beste was. Ik miste thuis enorm en de 'verplichte' probeermomenten thuis waren altijd moeilijk, terwijl ik er nu voor kies om een maand weg te gaan en daar naar uitkijk, het avontuur opzoek. Ook het contrast met mijn zelfbeeld -en vertrouwen in opnamesituaties of wanneer het een periode minder gaat en nu is enorm. Ik voel mijn eigen kracht letterlijk en figuurlijk, ben vol vertrouwen en zelfverzekerd. Ik zit nu in een fase van groei/herstel in plaats van terugval. Dat wil ik zo lang mogelijk vasthouden. Ik wil met deze reis dan ook een stimulans zijn voor diegenen, die nu in dat andere schuitje zitten.

1 opmerking:

  1. Heel mooi en herkenbaar het contrast wat je beschrijft over afscheid nemen in verschillende fases in je leven en hoe je daar zo in kan staan.
    Mooi te lezen hoeveel je daarin bent gegroeid en mag ontwikkelen van jezelf!!
    Leuk om ook op facebook de fotos erbij te mogen zien, ga zo door sterke meid, ik volg je graag :) havefun!!
    We slipperen zo lekker door, jij op je fiets door heel wat mooie steden en ik door Utrecht op mijn fietsje naar mooie werkplekken haha.

    Groet Rachel

    BeantwoordenVerwijderen