maandag 16 mei 2016

Eisen van de samenleving en overspoeld worden door informatie

We leven in een samenleving waarin we het gewoon zijn gaan vinden dat veel dingen snel gaan, effectief en efficiënt gewerkt moet worden, de ontwikkelingen in de techniek zich razendsnel opvolgen en mailboxen vol lopen met allerlei berichten. En privé zijn er ook nog heel wat verwachtingen waar je, als je het allemaal moet willen geloven, ook nog aan moet voldoen zoals het hebben van een toffe baan, een relatie, kinderen èn vrienden. 

Dat is voor mij niet allemaal bij te houden of te verwezenlijken. Het onderhouden van al die contacten vergt veel van mijn energie en ik raak dan al snel het overzicht kwijt. Het begint al met (en ik doe er zelf ook aan mee hoor) 'heb je mijn sms, App-je, mail' al gezien? Soms niet dus en voor ik het in de gaten heb, heb ik bijvoorbeeld een afspraak vergeten te noteren. Moet je eens bij jezelf nágaan op hoeveel verschillende manieren iemand tegenwoordig een afspraak met je kan maken! Ik noem er een 'paar': via e-mail, WhatsApp, Messenger, Facebook, telegram, sms, telefoongesprek, tijdens een ontmoeting, telefoongesprek, per brief/notitie. Pfff...wat was het leven vroeger overzichtelijk met elkaar ontmoeten, bellen en brieven schrijven. Daarvoor in de plaats zou je nu de lekker klinkende Engelse termen 'see, call, click' kunnen toepassen om het belang van omgaan met elkaar aan te geven, zoals een goede kennis laatst zei. 

Op het Franse platteland lijkt het leven zich hier in een heel ander tempo te voltrekken. Het is rustig op de wegen en in de dorpjes zie je weinig activiteit. Af en toe is er iemand in zijn tuin aan het werk, zijn er kinderen buiten of wordt er gepraat met de buren. De meeste mensen zeggen je gedag en soms maken ze een praatje. Het drukst is het in de plaatselijke winkeltjes en barretjes. De boulanger/patisserie is bij mij favoriet. Wat een lekkere taartjes!

Natuurlijk hebben de mensen hier ook te maken met de 'eisen' van de huidige samenleving, maar toch komt het op het platteland anders op mij over. En dat doet mij goed, geeft rust. Alleen al het landschap met haar gele en groene velden met de lucht daar boven. Al fietsend neem ik het tot mij.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten