Opstaan luie Peppie: ontwaken met medicatie

Het is elke ochtend een hele toestand om te ontwaken. Door een anti-psychoticum, wat ik slik als stemmingsstabilisator en wat ook helpt om minder last van prikkels te hebben, slaap ik vaak zo vast dat ik zelfs door de herrie van mijn Iphone wekker heen slaap. Ook is het hierdoor moeilijk om op tijd mijn bed uit te komen. 

Afspraken voor 10:00 uur 's-ochtends maak ik dus liever niet. Maar de werkelijkheid is, dat ik wel regelmatig vroeger ergens geacht word te verschijnen. Dat lukt vaker niet dan wel. En dat is vervelend, omdat soms niet goed wordt begrepen dat op tijd opstaan zo'n probleem is. Toen ik deze medicatie nog niet slikte, was (vroeg) opstaan geen probleem, tenzij ik last had van een depressie. Dus het heeft niets te maken met mijzelf een schop onder de kont geven.  

Nou was op tijd komen altijd al lastig voor mij. Ik ben zo'n type, die net op tijd of een paar minuten te laat komt en altijd moet haasten op de fiets. Ik kan erg moeilijk inschatten hoeveel tijd mij iets kost en ik denk te vaak dat ik ook nog wel even tijd heb om dit of dat te doen. Samen met het moeilijk ontwaken is het dus een hele strijd om aan de dag te beginnen. MAAR de voordelen wegen nog steeds wel op tegen de nadelen. Mijn stemming is verbeterd en ik kan evenwichtiger functioneren dan voor deze medicatie. Dus zet ik gewoon veel verschillende wekkers. En als dit op campings of in herbergen tot overlast gaat zorgen dan moet ik gauw maken dat ik weg kom. Dat is een mooie stok achter de deur om enigszins op tijd weg te komen!